1 بیماری همه گیر کرونا و پیامدهای آن باعث ایجاد اضطراب در اقشار مختلف جامعه شده است. به ویژه، گذار مجدد از آموزش آنلاین به آموزش های حضوری و آسیب های ناشی از این فرآیند، روند آموزش برخی دانش آموزان را با مشکل مواجه کرده است. بنابراین شناسایی نگرانی های دانش آموزان و درک پیش بینی های اضطراب در طول بازگشایی مراکز آموزشی به ما امکان می دهد تا به علل اصلی اضطراب پس از دوره ی همه گیری کرونا و بازگشایی های مجدد مراکز آموزشی بپردازیم.  این تحقیق یک پژوهش کیفی از نوع تحلیل محتوا است و جامعه ی آماری آن، دانش آموزان مقطع متوسطه دوره دوم شهر تهران طی بازگشایی های مجدد مدارس بعد از حدود دو سال آموزش انلاین در اواخر سال تحصیلی 1400-1401 و پس از همه گیری کرونا بوده که با روش نمونه گیری هدفمند 40 شرکت کننده، 20 شرکت کننده دختر و 20 شرکت کننده که دارای ملاک پژوهش بودند انتخاب شده و پس از مصاحبه با شرکت کننده ها و رسیدن به نقطه ی اشباع نظری، نتایج حاصل از تحلیل مصاحبه ها، حاکی از دو درون مایه ی اصلی، ساختار اجتماعی و نهاد خانواده و فرد بوده است.

مقدمه: جراحی فتق دیسک کمری یکی از شایع ترین انواع جراحی های انجام شده در جهان است. بسیاری از مطالعات موفقیت این جراحی را در بهبود نتایج رادیولوژیک از قبیل میزان فیوژن و کاهش فشار بر بافت عصبی دانسته اند. ولی آن چه در بسیاری از موارد نادیده گرفته شده، میزان رضایتمندی بیمار و کیفیت زندگی او پس از جراحی است.هدف: تعیین اثر برخی عوامل از قبیل افسردگی، اضطراب و انتظارات بیماران بر رضایتمندی آنان از جراحی دیسک کمر.مواد و روش ها: 60 بیمار که کاندید جراحی فتق دیسک کمر بودند قبل و سه ماه پس از جراحی با استفاده از پرسش نامه های استاندارد از نظر وجود افسردگی، اضطراب و نیز انتظارات آنان از جراحی بررسی شدند.نتایج: بیماران 33 زن (55%) و 27 مرد (45%)، بودند. متوسط شدت درد پیش از جراحی 7.25 واحد بود که پس از جراحی به 2.1 واحد کاهش یافت. 93.3 درصد آنان اضطراب و 66.7 درصد آنان افسردگی داشتند. 70 درصد دارای انتظارات زیاد از جراحی بودند. میزان رضایتمندی از 1.7 تا 8.9 واحد بود. (متوسط 5.5) بیشترین میزان رضایتمندی در بیماران بین 39-30 سال دیده شد و افسردگی و انتظارات بالا با رضایتمندی کمتری همراه بود.نتیجه گیری: افسردگی رضایتمندی را کاهش می دهد و انتظارات پایین می تواند آن را افزایش دهد.

1مقدمه: پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی درمان ترکیبی مبتنی بر واقعیت مجازی و ذهن آگاهی بر سطح کورتیزول در افراد دارای اختلال اضطراب فراگیر انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری پژوهش کلیه افراد داری علائم اضطراب فراگیر مراجعه کننده به کلینیک مرکز خدمات روان شناسی و مشاوره رکن منطقه 3، مرکز مشاوره و خدمات روان شناختی بهزیستی منطقه 6 و خدمات روان شناختی و مشاوره آریاز منطقه 6 تهران از اردیبهشت 1401 تا آخر پاییز 1401 بودند. نمونه شامل 30 نفر (10 مرد و 20 زن) از افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بود که به شیوه هدفمند انتخاب و بصورت تصادفی به یک گروه درمان ترکیبی مبتنی بر واقعیت مجازی و ذهن آگاهی (15 نفر) و یک گروه کنترل (15 نفر) گمارده شدند. روش کار: پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری سطح کورتیزول اندازه گیری شده و پرسشنامه اختلال اضطراب فراگیر GAD-7 برای ملاک ورود بوده (اسپیتزیر و همکاران، 2006) و پس از آن گروه آزمایش تحت هشت جلسه ی 17 دقیقه ای به طور هفتگی درمان ترکیبی مبتنی بر واقعیت مجازی و ذهن آگاهی قرار گرفت. یافته ها: آزمودنی های این گروه در حالی که در یک محیط مجازی غوطه ور بودند ویدیوی های 360 درجه واقعیت مجازی "قدم زدن کنار ساحل"، و "سنگریزه در دریاچه"را که، به ترتیب با مراقبه صوتی ذهن آگاهی"جهان بیرون و تنفس" و"ذهن خردمند"صدا گذاری شده بود با استفاده از هدست، واقعیت مجازی وی ارباکس مشاهده می کردند و گروه کنترل تحت هیچ نوع درمانی قرار نگرفتند. پس از اتمام مداخلات، پس آزمون و پیگیری دو ماهه اجرا شد. داده ها با آزمون تحلیل-واریانس با اندازه گیری مکرر وبا استفاده از نرم افزار SPSS23 تحلیل شدند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که درمان ترکیبی مبتنی بر واقعیت مجازی و ذهن آگاهی در میزان کاهش کورتیزول اثربخش بوده است. پیشنهاد می شود از این روش ترکیبی به منظور کاهش سطح اضطراب و کورتیزول افراد مبتلا به -اختلال اضطراب فراگیر به تنهایی یا در کنار سایر مداخلات روانشناختی و دارویی، به عنوان یک مداخله بالینی استفاده گردد.

هدف: اختلالات اضطرابی و سازگاری از اختلال های روانپزشکی شایع در بیماران مبتلا به سرطان است. متاسفانه بسیاری از اختلال های روانپزشکی در بیماران مبتلا به سرطان نادیده گرفته می شوند. از این رو بهره گیری از ابزارهای مناسب، می تواند در شناسایی مشکلات روانپزشکی بیماران سودمند باشد.روش: در پژوهش حاضر 96 تن از بیماران مبتلا به لوسمی و لمفوم، در نخستین دوره بستری خود که برای دریافت درمان به یک بیمارستان آموزشی در تهران مراجعه نموده بودند، توسط روانپزشک بر پایه معیارهای DSM مورد مصاحبه بالینی نیمه ساختار یافته قرار گرفتند. افراد یاد شده نیز به کمک نسخه ایرانی پرسش نامه HADS، ارزیابی شدند تا نقطه برش مناسب از زیرمقیاس اضطراب HADS برای شناسایی مشکلات اضطرابی تعیین گردد.یافته ها: پرسش نامه HADS شیوع اختلال های اظطرابی را 27% نشان داد. منحنی راک، دارای سطح زیر منحنی 722/0 بود که نشانگر ارزش تشخیص گذاری برای اختلال های مرتبط با اضطراب در زمینه ابزار یاد شده است. حساسیت پرسش نامه با در نظر گرفتن نمرات 4، 5 و 6 به عنوان نقطه برش در مورد نمرات اضطراب شرکت کنندگان در پژوهش، بترتیب 92/0، 85/0 و 81/0، و ویژگی پرسش نامه 37/0، 44/0 و 54/0 به دست آمد. ارزش اخباری مثبت در زمینه نقاط برش یاد شده، بترتیب 35/0، 36/0 و 39/0، و ارزش اخباری منفی، 93/0، 89/0 و 89/0 بود.نتیجه  گیری: بهره گیری از زیر مقیاس اضطراب پرسش نامه HADS برای غربالگری اختلال های اضطرابی و سازگاری در مبتلایان به سرطان سودمند است.

زمینه و هدف: ام.اس. بیماری مزمن خودایمنی است که طی آن، میلین سیستم عصب مرکزی تخریب می شود و بخش هایی از بدن به ­تدریج توانایی و تعادل خود را از دست می­دهند. پژوهش حاضر با هدف پیش­بینی نشخوار ذهنی بر اساس حساسیت اضطرابی و ناگویی هیجانی با نقش میانجی سبک زندگی در زنان مبتلا به بیماری ام. اس. انجام شد. روش ها: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 158 زن مبتلا به بیماری ام. اس. در انجمن بیماران ام. اس. در شهر تهران در سال 1401 انتخاب شدند. بیماران پرسشنامه های استاندارد نشخوار ذهنی ((Nolen-Hoeksema & Morrow, 1991))، حساسیت اضطرابی (Reiss et al in 1986)، ناگویی هیجانی (TAS-20, Bagby et al., 1994) و سبک زندگی لعلی و همکاران را تکمیل کردند. داده­ها با آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی در SPSS نسخه 26 و تحلیل مسیر در Lisrel نسخه 10 آنالیز شدند. یافته ها: در زنان مبتلا به بیماری ام. اس.، حساسیت اضطرابی و ناگویی هیجانی با نشخوار ذهنی، همبستگی مثبت و سبک زندگی با نشخوار ذهنی، همبستگی منفی دارد (001/0P<). سبک زندگی در رابطه بین حساسیت اضطرابی و ناگویی هیجانی با نشخوار ذهنی نقش میانجی دارد (001/0P<). نتیجه گیری: حساسیت اضطرابی و ناگویی هیجانی از طریق سبک زندگی، نشخوار ذهنی زنان مبتلا به بیماری ام. اس. را تبیین می کنند. بنابراین به متخصصان حوزه درمان ام. اس. پیشنهاد می شود برای کاهش نشخوار ذهنی زنان مبتلا به بیماری ام. اس. به نقش متغیرهای حساسیت اضطرابی و ناگویی هیجانی توجه کنند و سبک زندگی سالم را در آنها ارتقاء دهند.